“We willen in de toekomst preciezer werken om onnodige hakhoutwerken te voorkomen en de aangepakte oppervlaktes ook beter monitoren. Veilige wegen en waterwegen én een draagvlak bij de bevolking: dat is ons doel”, licht minister Peeters toe.
Langs heel wat van onze wegen en waterwegen staan bomen en struiken. Naarmate ze hoger en ouder worden, nemen de risico’s voor de verkeers- en waterveiligheid toe. Hoge bomen vangen veel wind: ze kunnen omwaaien of afbreken en op de weg of in rivieren of kanalen vallen, wat bijzonder gevaarlijk is. Een goed hakhoutbeheer is dus een noodzaak en het verbetert bovendien de biodiversiteit. 

Tijdelijke impact op uitzicht, geen impact op geluid
Hakhoutbeheer is een eeuwenoude en alternatieve methode waarbij bomen en struiken afgezaagd worden tot op 10 à 20 centimeter hoogte. Het snoeien gebeurt tussen november en maart, wanneer de sapstroom van planten vermindert en de planten minder kwetsbaar zijn. De periode valt ook buiten het broedseizoen van vogels. 

Het snoeien lijkt drastisch, maar na enkele maanden komen nieuwe scheuten uit de stronken. De beplanting wordt jonger en voller met een rijkere en diversere fauna en flora. Hakhoutbeheer heeft geen impact op het geluid van wegverkeer. 

Natuur maximaal kansen geven
Het hakhoutbeheer gebeurt in segmenten van maximaal 500m. Zo schiet een zone al terug uit voor een volgende stuk wordt aangepakt, enkele jaren later. Door een combinatie van jonge en oude planten, ontstaat er meer variatie en vinden meer planten en dieren een plek.

Hakhoutbeheer is één van de manieren om het groen langs (water)wegen te beheren. Er is ook nulbeheer waarbij bomenmassieven vrij kunnen uitgroeien. Bij snoei, dunning en middelhoutbeheer wordt slechts een deel van een bomenmassief kort gezaagd. Per type vegetatie en per locatie wordt telkens voor de duurzaamste vorm van groenbeheer gekozen. Voor houtige vegetatie is hakhout vaak de beste optie.

Meer samenwerking en communicatie met bewoners en lokale besturen
Minister Peeters riep een nieuw charter in het leven dat het groenbeheer langs wegen en waterwegen stroomlijnt en de communicatie en samenwerking met lokale besturen en burgers opdrijft. De minister wil het beheer zelf ook slimmer en efficiënter aanpakken. Het hakhoutbeheer langs wegen en bevaarbare waterwegen maakt deel uit van dit charter.

“Het beheer van de vegetatie langs onze Vlaamse (water)wegen is een enorme uitdaging. Het gaat om de veiligheid van onze infrastructuur, maar bermen en oevers zijn ook belangrijke leefgebieden en verbindingsassen voor fauna en flora. Ze bepalen mee het karakter van ons landschap. Het charter gaat ook verder dan het oorspronkelijke hakhoutbeheer en omvat alle vegetaties”, benadrukt de  minister.

Naast de administraties van het beleidsdomein Mobiliteit en Openbare Werken werd het charter ook ondertekend door het Departement Omgeving, Agentschap Natuur en Bos, het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek, de Vlaamse Vereniging voor Openbaar Groen (VVOG), de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG), Natuurpunt, Bond Beter Leefmilieu, de vzw Durme en Limburgs Landschap.

“Met de ondertekening leggen we samen de doelstellingen voor een oordeelkundig, slim en efficiënt groenbeheer vast. Het charter zorgt voor goede beleidsdomeinoverschrijdende samenwerking en afspraken zodat op uniforme en evenwichtige wijze met het beheer wordt omgegaan. Door goed te communiceren over waar het hakhoutbeheer nodig is, vergroten we het draagvlak. Mijn administratie zal het hakhoutbeheer vooraf en transparant communiceren zodat alle stakeholders tijdig op de hoogte zijn. Op die manier worden lokale besturen niet meer verrast bij de start van de snoeiwerken”, besluit minister Peeters.

Overzicht hakhoutbeheer
Op deze kaart zie je de geplande werken langs autosnelwegen en gewestwegen. De werken gebeuren met een mobiele werf met slechts beperkte hinder voor het verkeer. Op deze kaart zie je de geplande werken langs waterwegen.